Η ΤΡΕΛΛΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ - ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩNAKH

Τρέιλερ από το ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοΐτη που απέσπασε το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο 25ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, καθώς και Κρατικό Βραβείο Ποιότητας του Υπουργείου Πολιτισμού. Συμμετέχουν: Σπύρος Σακκάς/ Σωτήρης Μουσούρης/ Δήμητρα Γαλάνη/ Νένα Βενετσάνου. Κείμενα της Φλέρυς Νταντωνάκη διαβάζει η Εύα Κοταμανίδου. Η ταινία δεν διατίθεται στο εμπόριο και από το 2002 που γυρίστηκε προβάλλεται σε φεστιβαλικές και άλλες ειδικές εκδηλώσεις.

ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ
Μια φωνή ένας μύθος.

Το πραγματικό όνομα της. Ελευθερία Παπαδαντωνάκη.
Γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα και από τα 10 της χρόνια είναι ηθοποιός.
Με πατέρα τον Τονι Παπαδαντωνακη σκηνοθέτη-ηθοποιό και κινηματογραφικό παραγωγό, από την εποχή του βωβού κινηματογράφου.
Αυτός ήταν και η αφορμή για την ενασχόληση της από πολύ μικρή ηλικία με της τέχνες.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 η Φλερυ βρίσκετε στις Η.Π.Α.για σπουδές φιλοσοφίας και θεάτρου στην νότια Καρολίνα και από κει με υποτροφία στο πανεπιστήμιο του Μρανταις.
Από όπου αποφοιτά το 1961.
Το ταλέντο της είχε ήδη ξεχωρίσει σε θεατρικές παραστάσεις στην ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.
Κάνοντας τους αμερικανούς κριτικούς να μιλήσουν για ένα νέο αστέρι.
Εφάμιλλο της Λίζα Μινελι. Όσο για το ταλέντο της στο τραγούδι αυτό ανακαλύπτετε
Τυχαία από κάποιους φίλους της που την παροτρύνουν να τραγουδήσει γι αυτούς ελληνικά δημοτικά τραγούδια.
Ξεκινά έτσι της πρώτες εμφανίσεις της ως τραγουδίστρια στα φολ καφέ της εποχής.
Με ένα ρεπερτόριο που περιελάμβανε ακόμη ισπανικά και βραζιλιάνικα λαϊκά τραγούδια. Συνοδοιπόρος της σε αυτές της εμφανίσεις ήταν ο κιθαρίστας jerry sappir.ο οποίος συμμετείχε ως μουσικός και στο παρθενικό της άλμπουμ.
Και τη δεν έχω να γράψω γι αυτή την ξεχωριστή προσωπικότητα του χώρου της τέχνης.
Είπε κάποτε:
Η μουσική είναι για μένα ο θεός ο ίδιος.
Το τραγούδι όμως μου δίνει την ευκαιρία να είμαι παρούσα.
Να δίνω ένα μήνυμα στο κοινό και να επικοινωνώ μαζί του.
Το μόνο που θαθελα να κάνω επιπλέον είναι να αυτοσχεδιάσω με μουσικούς της ΤΖΑΖ. Αυτό όμως δεν είναι πραγματοποιήσιμο στην Ελλάδα.
Ακόμα είπε για τον ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ πως δεν είχε καμία σχέση με το γεγονός που χάθηκα κατά ένα μέρος ευθύνομαι εγώ που δεν ήμουν ώριμη να καταλάβω τη ακριβώς ήθελε και σε ένα ποσοστό εκείνος, που δεν ήταν ο ίδιος ο Θεός. Να μ αγαπάει δηλαδή τόσο, ώστε να νιώθω προστατευόμενη και να μην έχω ανάγκη να πάω στους γκουρου. Ομως ο Μάνος είναι τελικά ο γκουρου μου.




Ακριβή, εύθραστη και αέρινη

“… έχω μία τρεμάμενη παρουσία μέσα μου … θα έλεγα ότι είναι περισσότερο ένα είδος φοβισμένου παιδιού … … είμαι περισσότερο παιδί … παρά ας πουμε μια γυναίκα η οποία είναι νευρωτική για το σεξ ή οτιδήποτε άλλο … είμαι περισσότερο ένα μωρό που της αρέσει να έχει δίπλα της ανθρώπους … να την αγαπούν σαν λουλούδι σαν παιδί … περισσότερο παιδί … ζητάω προστασία του μπαμπά ας πούμε, της μάνας μου - που αντιπροσωπεύει τον μπαμπά μου δηλαδή … αγγίζω τους ανθρώπους σαν παιδί που περισσότερο θέλει προστασία πατρική και λιγότερο σαν γυναίκα που θέλει προστασία ερωτική … *

… έζησα δέκα χρόνια σαν καλόγρια πέρασα κλινικές φυλακές για να βρω την ψυχή μου και κόντεψα να χάσω τον εαυτό μου … διάβασα βίους Αγίων αναζητώντας την λιτότητα … ζούσα μία εσωτερική διαδρομή … ήμουν χαμένη για όλους ένοιωθα μια δύναμη παρούσα να με καθοδηγεί … κινδύνεψα πολύ σε αυτή την πνευματική περιοχή δεν έπρεπε να μιλώ σε ανθρώπους δεν έπρεπε να τρώγω έβλεπα πνεύματα δαίμονες αγγέλους που είναι μεν γεννήματα της φαντασίας αλλά όταν τα ζήσεις είναι τρομερά γιατί ξεφεύγεις από τα ανθρώπινα πλαίσια … σε μια τέτοια κατάσταση βρισκόμουν όταν με φέραν το 1971 στην Ελλάδα … σε αυτή την κατάσταση ηχογράφησα με τον Μάνο τον μεγάλο Ερωτικό … **

…άντρες με ερωτεύονταν γυναίκες ζητούσαν την φιλία μου μουσικοί την συνεργασία μου παιδια με αγαπούσαν γι αυτό που τραγουδούσα … αλλά εγώ ήμουν αλλού … είχα καταληφθεί από κάτι μη δημιουργικό … μέσα μου πίστευα ότι δεν ήμουν τίμια κι ήθελα να τιμωρήσω τον εαυτό μου …εζησα στην Κρήτη πίνοντας γάλα και τρώγοντας χόρτα … αντιλήφθηκα ότι έπρεπε να συνυπάρξω με τους ανθρώπους που υποφέρουν έπρεπε να ήμουν κοντά τους η εποχή δεν με άφηνα να ζήσω από την απομόνωσή μου έτσι πήγα στην Νέα Υόρκη κι έζησα με τα παιδια που βρίσκονταν στον δρόμο … τα ρούχα μου είχαν γίνει κουρέλια … φρόντιζα παρ όλα αυτά τους αλκοολικούς κατά κάποιο τρόπο μάθαινα τι σημαίνει να ζείς στον δρόμο … πήγα κοντά σε αυτά τα παιδια χωρίς να σκεφτώ τίποτα … αλλά κάπου δεν είχα κι εντελώς χαθεί έπρεπε να ζήσω για να μιλήσω για όλα αυτά … **

… καμιά φορά ζω στην περιοχή της βαθιάς πραγματικότητος και την πραγματικότητα η οποία είναι πέρα από την πραγματικότητα … οπότε αγγιζει και το όνειρο … κι αγγίζει και μία άλλη πραγματικότητα που δεν γνωρίζει ο κόσμος …”*

Γιάννης Bach Σπυρόπουλος - Φλέρυ Νταντωνάκη "Εγώ είμαι ένα σύννεφο..."

Ποιος θυμάται άραγε το περίεργο εκείνο τεύχος με τους καταραμένους βίους αγίων του Λεωνίδα Χρηστάκη; Μαύρο εξώφυλλο και δυο πατούσες πάνω σ' ένα τραπέζι νεκροτομείου. Στο ένα πόδι ένα καρτελάκι, προφανώς το όνομα ή το νούμερο του νεκρού. Και να που τώρα, τόσα χρόνια μετά, οι εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΑ αποφάσισαν να αρχίσουν μια ανάλογη σειρά [πλέον] με την προμετωπίδα "Βίοι Αγίων - Υπόγειες Διαδρομές". Βλέποντας την, θυμήθηκα τους "ανθρώπους του υπογείου", όπως αποκαλεί τους "περιθωριακούς" ο Ηλίας Πετρόπουλος, αλλά και τον πασίγνωστο στίχο από το λαϊκό του Σαββόπουλου και της Μπέλλου "Μ' αεροπλάνα και βαπόρια".

Τα τρία πρώτα βιβλία της σειράς πραγματεύονται τις ζωές του Μιχάλη Κατσαρού, του Γιώργου Ιωάννου και της τρελής Φλέρυς. Ο σχεδιασμός του εξώφυλλου δε μου άρεσε καθόλου, ένα κιτς συνονθύλευμα με ντεγκραντέ υπόβαθρο και κάτι χτυπητά γράμματα γυαλιστερά κι ανάγλυφα, αλλά δε δίστασα να τα πάρω μια και μ' ενδιέφερε σφόδρα το περιεχόμενο κι όχι η γραφίστρια. Το πρώτο μου φάνηκε πολύ ούφο, πιο ούφο κι απ' την εποχή και το πρόσωπο που περιγράφει. Ο συγγραφέας πρέπει να 'χε καβάντζα τίποτε χάπια LSD, τα οποία είχαν λήξει προ πολλού, και τα οποία φρόντισε να πάρει μονοκοπανιά πριν αρχίσει το γράψιμο.

Το δεύτερο πάλι, αυτό για τον Ιωάννου, μου φάνηκε πολύ συντηρητικό και συμβατικό. Κλασική δομή βιογραφικού, φοβία με τις λέξεις [είναι χαρακτηριστικό ότι η ομοφυλοφιλία αναφέρεται μόλις άπαξ και φυσικά όχι ως επιθετικός προσδιορισμός αλλά ως αφηρημένη έννοια], άργητα και κλωθογύρισμα χωρίς την ανάλογη αγωνία, κι όλα αυτά για να υποδηλωθεί ένας δουλοπρεπής σεβασμός στη μνήμη του νεκρού αδερφού. Δεν αμφισβητώ την αξία του προσώπου στο οποίο αναφέρεται, αυτός άλλωστε ήταν κι ο λόγος που το αγόρασα σχεδόν με κλειστά μάτια.

Στο τρίτο όμως, όπου ο Σπυρόπουλος Bach ξαναζεί τις περιπέτειές του με την "Τρελή του Φεγγαριού", έκανα στάση. Άρχισα να το διαβάζω με πολύ λαχτάρα κι αγωνία κι όσο προχώραγα τόσο ανέβαινε η ένταση, η έξαψη κι ο ενθουσιασμός μου. Η προσπάθεια του Γιάννη για ένα πολυγωνικό και άκρως συναισθηματικό αγκάλιασμα της πολυκύμαντης και πολυπρισματικής αυτής παιδίσκης του ελληνικού πενταγράμμου, μ' έκανε να ξαγρυπνήσω, να προσκυνήσω, να παραδοθώ, να αφεθώ, να ξεχαστώ και να ξαναφύγω μαζί του και μαζί της γι' άλλα μέρη - αυτά τα ίδια κι όμως όχι ακριβώς - … τόσο μακριά, αλλά τόσο κοντά.

Τέτοια παραστατικότητα, ποιητική τε και πεζόδρομη, τέτοια ζωντάνια και φρεσκάδα, τέτοιον παλμό, τόση φόρτιση θετικότροπη, δεν ένοιωσα εδώ και πάρα πολύ καιρό, ούτε απ' ανθρώπους άλλους, ούτε από βιβλία, ούτε κι από καμιά ταινία τώρα πρόσφατα. Οι μουσικές τους κι οι φωνές τους, οι σιωπές τους, οι παύσεις κι οι μελαγχολικές του στιγμές, οι σκέψεις κι οι καημοί τους - όλα στον πληθυντικό αριθμό - μ' ακολουθούσαν και μ' ακολουθούν ακόμη. Κι ακόμη παραπέρα: μου στήνουν καρτέρι τώρα πια, μου κλείνουν το μάτι, με παίρνουν απ' το χεράκι, με βγάζουν απ' το σώμα μου και με πάνε, με πάνε, με πάνε...

Σε κάθε φράση ελλοχεύει και μια απογείωση. Σε κάθε παύση καιροφυλακτεί ένα ρίγος ανείπωτο. Από τη μια ζηλεύω κι αισθάνομαι λειψός που δεν ευτύχησα να τη δω ποτέ από κοντά να τραγουδά. Κι απ' την άλλη, χάρη στις εμψυχωμένες αναμνήσεις του παρτενέρ της, ανακαλύπτω μια προσωπικότητα που σφύζει κι ασφυκτιά, που παίζει με τη φαιδρότητα του κόσμου της και σκύβει ευλαβικά πάνω στα λιγοστά άξια λόγου και προσοχής πράγματα που απέμειναν. Λες και θέλει να τα διαφυλάξει, χάνεται από προσώπου γης όταν ασχολείται μ' αυτά. Λες και δεν υπάρχει αύριο! Πως το 'χε μυριστεί ότι δεν υπάρχει αύριο; Ποιος της το σφύριξε; Ποια κυρά της το ψιθύρισε;

Κι όταν οι γύρω την κάνουν να αισθάνεται δυνατή, όταν πρέπει να υπεραμυνθεί αυτών που κρέμονται απ' τα χείλη της, αυτών που την προσέχουν σαν κόρη μονάκριβη, τότε ξεπερνά τον εαυτό της έτσι αναπάντεχα, μεταμορφώνεται σε νύμφη και χτυπάει απαλά με το ραβδάκι της κι αλλάζει δια μαγείας τις γειτονιές του κόσμου, τους πιτσιρικάδες και τη μιζέρια, γίνεται ολόκληρη ένα χαμόγελο, μια συννεφούλα, ένας φάρος που αφήνει το απαλό του φως να πέσει μαλακά στα κεφάλια μας, σαν επιφοίτηση.
________

πηγές: συνέντευξη στον Γ.Χρονά για το Δεύτερο πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας ** συνέντευξη στον Γ. Νοταρά για το περιοδικό της “Οδού Πανός” τ.101 περιοδικό διφωνο/cd φλέρυ νταντωνάκη ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ ντοκυμαντερ/cd ΦΛΕΡΥ η τρελη του φεγγαριού (παραγωγή Α. Μποσκοϊτη), βιβλίο Φλερυ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ “Εγώ είμαι έννα σύννεφο” (Γ.Bach Σπυρόπουλου)

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

καλοκαιρι χωρις Ζορμπά δε γινεται . Αντε να χορέψουμε στα ακρογιάλια

Η Χαρις Αλεξίου τότε που ήταν Χαρούλα

Ενα βίντεάκι από ταινία με την Αλεξίου στα πρώτα της βήματα

ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ ...ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ,ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

Βιογραφικά στοιχεία και πλούσιο υλικό γύρω απ τον Νικόλα Ασιμο θα βρείτε εδώ
http://leonardo.spidernet.net/Recreatus/424/asimos.html
Όλη την δισκογραφία με την δυνατότητα αν θέλετε να κατεβάσετε κάποιο δίσκο μπορείτε να την βρείτε εδώ:
http://naumcohen.blogspot.com/

πατώντας πάνω στα παραλληλόγραμμα που βρίσκονται κάτω από τους δίσκους.

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν επίσης πάρα πολλά blogs με ενδιαφέρον υλικό.
Λίγη όρεξη για ψάξιμο νάχετε

εδώ δύο δείγματα του δίσκου:
boomp3.com
boomp3.com

Συνεργασία Λουδοβίκου και Μαριώς

καντε κλικ πάνω στο δίσκο να τον κατεβάσετε

Ο αγνωστος Κάφκα του Ισραήλ

Επί 40 χρόνια τα χειρόγραφα ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα, του Φραντς Κάφκα, έμεναν «κρυμμένα» σε ένα διαμέρισμα του Τελ Αβίβ. Μετά τον θάνατο της εκκεντρικής ιδιοκτήτριας τα πολύτιμα αυτά έγγραφα έρχονται στο φως.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

πατώντας πάνω στην εικόνα κατεβάζετε τον δίσκο.

Μιζοσκόταδο (το): Προσπάθεια συσκότισης και συγκάλυψης της αλήθειας στην υπόθεση της siemens. (Η δικαιοσύνη ψάχνει τους ενόχους στο μιζοσκόταδο)
Μιζοκακόμοιρος (ο): πολιτικός για τον οποίον υπάρχουν ενδείξεις ότι εμπλέκεται στο σκάνδαλο με τις μίζες, αλλά παριστάνει τον κακόμοιρο προκειμένου να πείσει σχετικά με την αθωότητά του.(Διάβασες τις δηλώσεις που έκανε ο Τσουκάτος βγαίνοντας από τον ανακριτή; Τον εγκατέλειψε το κόμμα του λέει ο μιζοκακόμοιρος).
Μιζοτιμής (επίρρημα): Ελάττωση της τιμής της μίζας κατά το ήμισυ, σε περιόδους όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός πολιτικών πρόθυμων να εμπλακούν.(Εκεί που τα είχαμε βρει και ήμασταν έτοιμοι να συμφωνήσουμε, μπλέχτηκε και ο Κυριάκος και μας έκανε χαλάστρα. Η συμφωνία έκλεισε μιζοτιμής).
Μιζεκλίκι (το): πρόγευση /μικρή προκαταβολή μίζας.(Ο εξοπλισμός του πολιτικού γραφείου του με καινούργιοτηλεφωνικό κέντρο ήταν το μιζεκλίκι της υπόθεσης. Τα χοντρά λεφτά δόθηκαν αργότερα).
Μιζονέτα (η): πολυτελής κατοικία που αποκτήθηκε ως αντάλλαγμα πολιτικής εκδούλευσης.(Είδες την μιζονέτα του Άκη στο Πανόραμα; Έχει ένα wc λιγότερο από την βίλα του Μητσοτάκη.)
Μιζανπλί (το): προϊόν συναλλαγής που αποδίδεται εις είδος, συνήθως με μορφή κοσμημάτων ή άλλων τιμαλφών, σε συζύγους, ερωμένες ή κόρες πολιτικών.(Βλέπεις την κοτρώνα που φοράει στο χέρι το τσουλί; Μιζανπλί του υπουργού από την υπόθεση του OTE είναι…)
Μιζολιθική εποχή: Χρονικά συμπίπτει με περιόδους όπου εξαγγέλλονται μεγάλα έργα,μεγάλες διοργανώσεις, μεγάλες αγορές του αιώνα κλπ. και πέφτουν οι μεγάλες μίζες.(Γαμώ την ατυχία μου… Τώρα βρήκαμε να είμαστε έξω από τα πράγματα; Τώρα που είναι η μιζολιθική εποχή και τρώει η μίζα σίδερο; )
Μιζολαβητής (ο): παρένθετο πρόσωπο που μεσολαβεί στο δαιδαλώδες σύστημα διακίνησης της μίζας, μέσα από εμβάσματα, off-shore εταιρείες κλπ, προκειμένου να χαθούν τα ίχνη του μαύρου πολιτικού χρήματος.(Ισχυρίζεται ότι τον έμπλεξαν χωρίς να το θέλει. Θα την γλυτώσει φτηνά όμως. Ένας απλός μιζολαβητής ήταν.)
Μιζάνοιχτος (ο): πολιτικός που εντέχνως αφήνει να διαρρεύσει σε επιχειρηματικούς κύκλους ότι είναι ανοιχτός σε προτάσεις συναλλαγής.(Εκλογές έρχονται. Τα έξοδα πολλά. Δηλώνω μιζάνοιχτος σε υποψήφιους… χορηγούς.)
Απομιζώ: σύγχρονη γραφή του ρήματος απομυζώ. Το ρήμα “απομυζώ” που σημαίνει “αναρροφώ, βυζαίνω, αποσπώ συνεχώς χρήματα” μετατρέπεται σε “απομιζώ” όταν ο ενεργών είναι πολιτικό πρόσωπο.(Απομίζησε τους πάντες επί υπουργίας του. Να φανταστείς ότι τον αποκαλούσαν ο μίστερ 2%. Τόση ήταν η προμήθειά του)

Αντιγραφή απο το blog του Αλουφάνη

Tο πρώτο στον κόσμο εμβόλιο που εγκρίνεται για την καταπολέμηση του καρκίνου του πνεύμονα παρουσιάστηκε στην Κούβα, όπου είναι ήδη διαθέσιμο για τους ασθενείς. Σε μια άλλη εξέλιξη, ένα εμβόλιο κατά του καρκίνου του παχέος εντέρου δίνει θετικά αποτελέσματα σε πειραματόζωα.
Στην Αβάνα, ερευνητές του Κέντρου Μοριακής Ανοσολογίας παρουσίασαν το εμβόλιο CimaVax EGF, το οποίο περιέχει δύο πρωτεΐνες του καρκίνου του πνεύμονα και παροτρύνει το ανοσοποιητικό σύστημα να επιτεθεί στους όγκους.

Αγρογλυφικό αίνιγμα

Μαθηματικοί και αστροφυσικοί έχουν μείνει με ανοιχτό το στόμα, παρατηρώντας ένα ιδιαιτέρως πολύπλοκο σχήμα σε χωράφι στο Γουίλτσιαρ, που προστίθεται στη μακρά, ενδιαφέρουσα, όσο και μυστηριώδη, λίστα με αγρογλυφικά ανά τον κόσμο και εκτιμάται, όπως αναφέρει η Ελευθεροτυπία (19/6/2008), ότι απεικονίζει τα πρώτα δέκα στοιχεία της μαθηματικής σταθεράς «π» της ευκλείδειας γεωμετρίας.

Το κυκλικό σχέδιο, που αποτελεί μια κωδικοποιημένη απεικόνιση του σύνθετου μαθηματικού στοιχείου, εντοπίστηκε «αναπτυγμένο» σε ένα χωράφι με κριθάρι και όποια κι αν είναι πραγματικά η προέλευσή του, ειδικοί επιμένουν ότι είναι το πιο πολύπλοκο και κατ' επέκτασιν ενδιαφέρον από τα σχήματα σε σπαρτά (αγρογλυφικά) που έχουν εντοπιστεί στη Βρετανία.

Ο Μάικ Ριντ, συνταξιούχος αστροφυσικός, είδε μια φωτογραφία του κύκλου στο Κάστρο Μπάρμπερι και διαπίστωσε τη μαθηματική σχέση. Στη συνέχεια, δουλεύοντας πάνω στην ακολουθία, έφτιαξε το αντίστοιχο διάγραμμα και η εικόνα που προέκυψε αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα «φράκταλ» (Ελλην. μορφόκλασμα ή μορφοκλασματικό σύνολο), δηλαδή ενός γεωμετρικού σχήματος που επαναλαμβάνεται αυτούσιο σε άπειρο βαθμό ανάπλασης. Ετσι κι αλλιώς, τα φράκταλ αποτελούν βασικό στοιχείο των αγρογλυφικών εδώ και πολλά χρόνια με πιο γνωστό το Σύνολο Μάντελμπροτ.

Τα αγρογλυφικά είναι γεωμετρικά σχήματα, πολλά από τα οποία είναι αρκετά πολύπλοκα και έχουν εντυπωθεί μέσα σε μια μόνο νύχτα σε χωράφια σπαρμένα με σιτάρι, καλαμπόκι, κριθάρι, βρώμη, γρασίδι, ακόμη και δέντρα ή χιόνι... Δεν πρόκειται για φαινόμενο της εποχής μας, αφού τα παλιότερα μάς γυρίζουν πίσω στην Αγγλία του 1647. Κατά καιρούς έχουν δοθεί διάφορες εξηγήσεις για το πώς σχηματίζονται, με δημοφιλέστερες εκείνες που τα αποδίδουν στη δράση «φαρσέρ»-ιδιοφυΐων ή σε εξωγήινους. Πάνω από 70 χώρες καταμετρούν αγρογλυφικά στα εδάφη τους, επιστήμονες τρέχουν και δεν φτάνουν να αναζητούν εξηγήσεις, ενώ η Βρετανία έχει τα περισσότερα «κρούσματα».

10/10/2007
Στα αζήτητα πτώματα του νεκροτομείου Αθηνών βρίσκεται από την προηγούμενη Τετάρτη τα χαράματα, ακόμα άταφη, η σορός του 59χρονου ηθοποιού Αλέξη Γκόλφη που ξεψύχησε μόνος και ξεχασμένος σε ένα ντιβάνι του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός». Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τα τελευταία χρόνια ακόμα και ο ίδιος ο Θεός είχε λησμονήσει τον τηλεοπτικό «Μεσσία» του θρυλικού σίριαλ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», ο οποίος ζούσε σαν κλοσάρ σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι της οδού Προμηθέως, στα Πατήσια.Σύμφωνα με πληροφορίες από κατοίκους της περιοχής, ο Αλέξης Γκόλφης «τον τελευταίο καιρό τον είχε πάρει από κάτω και έπινε πολύ γυρνώντας σαν σκιά στους σκοτεινούς δρόμους». Οπως μας είπαν οι ίδιοι, ένιωσε αδιαθεσία, μεταφέρθηκε ημιλιπόθυμος στον «Ερυθρό Σταυρό» και λίγη ώρα αργότερα κατέληξε από οξύ καρδιακό επεισόδιο.Το απαράδεκτο γεγονός σε αυτή τη θλιβερή ιστορία, που σημαδεύει με ακόμα ένα θύμα τη ζωή και το άδοξο τέλος πολλών ξεχασμένων ηθοποιών της δεκαετίας του ’60 και του ’70, είναι ότι μια εβδομάδα τώρα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για να ταφεί το σώμα του εκλιπόντος, ούτε καν το περίφημο και πολυδιαφημισμένο Σπίτι του Ηθοποιού. Το αποτέλεσμα είναι να κινδυνεύει η σορός του να πεταχτεί στο λάκκο με τα πτώματα του Σχιστού.Συγκινητικά ήταν όσα μας είπε ο Τόλης Φιλίππου, παλιός αμπιγέζ σε νυχτερινά κέντρα και γνώριμος πολλών μεγάλων τραγουδιστών, αλλά και ιδιοκτήτης καταστήματος σε γειτονικό δρόμο με το ερείπιο της οδού Προμηθέως που αποτελούσε τα τελευταία δέκα χρόνια απάγκιο για τον πικραμένο πρωταγωνιστή: «Τον ήξερα καλά. Ηθελε να φύγει σύντομα και έφυγε με αυτόν τον τρόπο, γιατί ήταν έξυπνος και δεν επιζητούσε, δεν άντεχε άλλον ξεπεσμό. Τον πείραζε η συνεχιζόμενη φθορά. Τώρα που το έμαθα πρέπει να βρούμε τρόπο να τον θάψουμε. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό το ρεζιλίκι».
Ο Αλέξης Γκόλφης τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν (καλύτερα «τον χρησιμοποιούσαν», με ό,τι αυτό συνεπάγεται) ως ατραξιόν σε εκπομπές για να γεμίσουν οι σταρ της τηλεόρασης το χρόνο τους, ειδικά την περίοδο του Πάσχα. Τον γυρόφερναν στα πλατό, εκμεταλλεύονταν την ανάγκη του, του ξύπναγαν πονεμένες μνήμες από την εποχή του 1975 που τον έκανε ήρωα και μια άλλη, τη σημερινή, που τον μεταμόρφωσε σε φάντασμα του εαυτού του. Η ερώτηση που του έκαναν, πάντα κοινότυπη: «Πιστεύετε στην κατάρα των ηθοποιών που ενσάρκωσαν τον Χριστό;» Και αυτός, φιλότιμος, απαντούσε, αναγκασμένος από τα χαρτζιλίκια που χρειαζόταν για να επιβιώσει και του τα έδιναν οι τηλεοπτικοί παραγωγοί. Εκανε ότι δεν καταλαβαίνει. Κατά βάθος όμως ήταν αρνητής ενός ολόκληρου συστήματος το οποίο τον είχε κάνει ίνδαλμα μετά την ενσάρκωση του ρόλου του «Χριστού» στην τηλεοπτική διασκευή του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη.Στην τελευταία συνέντευξη που είχε δώσει στην «Espresso», τον Μάιο του 2006, είχε εμφανιστεί πικραμένος εξαιτίας απαράδεκτων σχολίων τηλεοπτικών «χασάπηδων» που τον είχαν παρουσιάσει ως ζητιάνο που κοιμόταν στα παγκάκια και έτρωγε από τα σκουπίδια. «Ούτε από τα σκουπίδια τρώω, ούτε στα παγκάκια κοιμάμαι» είχε πει. «Ζω αξιοπρεπώς, αλλά πολύ δύσκολα, με 1.000 ευρώ το χρόνο που μου έδωσε ως επίδομα το υπουργείο Πολιτισμού, έχω κάνει κατάληψη σε ένα παλιό σπίτι, τρώω από το συσσίτιο του Αγίου Λουκά. Δεν πιστεύω στην κατάρα των ηθοποιών που έπαιξαν τον Χριστό. Τα λεφτά δεν τα υπολόγισα ποτέ, τα είχα, όταν άνοιξα τα δύο μπαρ στο Κολωνάκι. Μετά τα έχασα όλα. Ισως να με βοηθήσει ο Θεός, που τον πλησίασα στο σίριαλ, να στηριχτώ ξανά στα πόδια μου» είχε δηλώσει τότε.