Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007

10/10/2007
Στα αζήτητα πτώματα του νεκροτομείου Αθηνών βρίσκεται από την προηγούμενη Τετάρτη τα χαράματα, ακόμα άταφη, η σορός του 59χρονου ηθοποιού Αλέξη Γκόλφη που ξεψύχησε μόνος και ξεχασμένος σε ένα ντιβάνι του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός». Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τα τελευταία χρόνια ακόμα και ο ίδιος ο Θεός είχε λησμονήσει τον τηλεοπτικό «Μεσσία» του θρυλικού σίριαλ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», ο οποίος ζούσε σαν κλοσάρ σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι της οδού Προμηθέως, στα Πατήσια.Σύμφωνα με πληροφορίες από κατοίκους της περιοχής, ο Αλέξης Γκόλφης «τον τελευταίο καιρό τον είχε πάρει από κάτω και έπινε πολύ γυρνώντας σαν σκιά στους σκοτεινούς δρόμους». Οπως μας είπαν οι ίδιοι, ένιωσε αδιαθεσία, μεταφέρθηκε ημιλιπόθυμος στον «Ερυθρό Σταυρό» και λίγη ώρα αργότερα κατέληξε από οξύ καρδιακό επεισόδιο.Το απαράδεκτο γεγονός σε αυτή τη θλιβερή ιστορία, που σημαδεύει με ακόμα ένα θύμα τη ζωή και το άδοξο τέλος πολλών ξεχασμένων ηθοποιών της δεκαετίας του ’60 και του ’70, είναι ότι μια εβδομάδα τώρα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για να ταφεί το σώμα του εκλιπόντος, ούτε καν το περίφημο και πολυδιαφημισμένο Σπίτι του Ηθοποιού. Το αποτέλεσμα είναι να κινδυνεύει η σορός του να πεταχτεί στο λάκκο με τα πτώματα του Σχιστού.Συγκινητικά ήταν όσα μας είπε ο Τόλης Φιλίππου, παλιός αμπιγέζ σε νυχτερινά κέντρα και γνώριμος πολλών μεγάλων τραγουδιστών, αλλά και ιδιοκτήτης καταστήματος σε γειτονικό δρόμο με το ερείπιο της οδού Προμηθέως που αποτελούσε τα τελευταία δέκα χρόνια απάγκιο για τον πικραμένο πρωταγωνιστή: «Τον ήξερα καλά. Ηθελε να φύγει σύντομα και έφυγε με αυτόν τον τρόπο, γιατί ήταν έξυπνος και δεν επιζητούσε, δεν άντεχε άλλον ξεπεσμό. Τον πείραζε η συνεχιζόμενη φθορά. Τώρα που το έμαθα πρέπει να βρούμε τρόπο να τον θάψουμε. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό το ρεζιλίκι».
Ο Αλέξης Γκόλφης τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν (καλύτερα «τον χρησιμοποιούσαν», με ό,τι αυτό συνεπάγεται) ως ατραξιόν σε εκπομπές για να γεμίσουν οι σταρ της τηλεόρασης το χρόνο τους, ειδικά την περίοδο του Πάσχα. Τον γυρόφερναν στα πλατό, εκμεταλλεύονταν την ανάγκη του, του ξύπναγαν πονεμένες μνήμες από την εποχή του 1975 που τον έκανε ήρωα και μια άλλη, τη σημερινή, που τον μεταμόρφωσε σε φάντασμα του εαυτού του. Η ερώτηση που του έκαναν, πάντα κοινότυπη: «Πιστεύετε στην κατάρα των ηθοποιών που ενσάρκωσαν τον Χριστό;» Και αυτός, φιλότιμος, απαντούσε, αναγκασμένος από τα χαρτζιλίκια που χρειαζόταν για να επιβιώσει και του τα έδιναν οι τηλεοπτικοί παραγωγοί. Εκανε ότι δεν καταλαβαίνει. Κατά βάθος όμως ήταν αρνητής ενός ολόκληρου συστήματος το οποίο τον είχε κάνει ίνδαλμα μετά την ενσάρκωση του ρόλου του «Χριστού» στην τηλεοπτική διασκευή του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη.Στην τελευταία συνέντευξη που είχε δώσει στην «Espresso», τον Μάιο του 2006, είχε εμφανιστεί πικραμένος εξαιτίας απαράδεκτων σχολίων τηλεοπτικών «χασάπηδων» που τον είχαν παρουσιάσει ως ζητιάνο που κοιμόταν στα παγκάκια και έτρωγε από τα σκουπίδια. «Ούτε από τα σκουπίδια τρώω, ούτε στα παγκάκια κοιμάμαι» είχε πει. «Ζω αξιοπρεπώς, αλλά πολύ δύσκολα, με 1.000 ευρώ το χρόνο που μου έδωσε ως επίδομα το υπουργείο Πολιτισμού, έχω κάνει κατάληψη σε ένα παλιό σπίτι, τρώω από το συσσίτιο του Αγίου Λουκά. Δεν πιστεύω στην κατάρα των ηθοποιών που έπαιξαν τον Χριστό. Τα λεφτά δεν τα υπολόγισα ποτέ, τα είχα, όταν άνοιξα τα δύο μπαρ στο Κολωνάκι. Μετά τα έχασα όλα. Ισως να με βοηθήσει ο Θεός, που τον πλησίασα στο σίριαλ, να στηριχτώ ξανά στα πόδια μου» είχε δηλώσει τότε.